eşşek olmaktır. denetimlerin eksikliğinden veya belediyelerin rüşvet babalarından dolayı denetlendi denilip geçilen yerlerde sigortası yapılmayan, iş güvenliği sağlanmamış ortamlarda çalıştırılan üç kuruşla susturulan o işçiyi de susmak zorunda bırakan bir devlete sahip olan ülkedir türkiye. çalışırken kulağı eli kolu bacağı gidenlerden birine baktığında kendini ne için feda ettiği sorulduğunda -nitekim bu feda etmektir- 600 liradır bazen daha az. insanları böyle yaşamaya mahkum eden bunu reva gören liberal ekonominin bereketlerinden bahsedip dış borçları bitiryoooz diye bağıranların kıçlarındaki pamukları, tabağındaki havyarı üretir işçi. samimidir çoğu. akşam götüreceği iki ekmeğin derdindedir. çocuklarıda ezilir bu insanların.
okul gezisindeydik o gün. gezi dönüşü starbucksa uğrayalım hojaaaaam diyen bir gençlik silsilesi vardı -hepsinin ailesi feci solcudur vesselam- müzik dinliyordum. arkadan biri dürttü fucuratmucurat bunlar starbuksa gidelim diyo pahalıdır di mi orası bilirsin dedi. babası inşaatlarda boya yapıyordu bu arkadaşımın. amaaan içmeyiz ne olacak dedim gülümsedim. servisten indik. kıçı büyük züppe bi tip yaklaştı ve o arkadaşıma xyzklsk sen ne içiceksin orda hehe dedi. gitti. yıkıldım. o da yıkılmıştı. isyan etti. evet babam işçi. evet paramız yok ama bunu bu şekilde yüzüme vurmaya hakkı yok dedi gözleri dolmuştu. içimden küfrediyordum dışımdan herkes zengin doğacak diye bi kaide mi var boşver o densizi dedim. sonra düşündüm. çok mu ütopya dedim. çok mu ütopya herkesin eşit olacağı bir toplumda yaşamak. evet dedim. hayal bunlar. eşitlikten ziyade insan yönünden eksik bir toplumda yaşarken eşitliği hayal etmek çok ütopik.
