ilkokul zamanları...
bir akrabanın sünnetine gitmiştik, herkes fittik fittik oynarken ben kuzenimin benden 1 yaş küçük oğlunu pataklamakla meşguldüm. hiç anlaşamazdık bu eşek sıpasıyla, hakkımda babama yalan söyler, iftiralar atar, pislik yapardı. pataklama dediğimde öyle aduket çekmeler, eğip dizle ağzının çemçüğüne vurmalar, sırtına dirsekle inmeler falan değil. efendi efendi vuruyorum, ders çalışmayan çocuğun ensesine inen baba tokadı atıyorum...
kuzen, bu sıpanın babası gördü. çekti ikimizi kenara, akrabasınız siz dedi, kavga etmemeniz lazım dedi, birbirinizi korumanız lazım dedi, dedi de dedi. aldık biz gazı, 5 dakika önce ensesine ensesine, alnına alnına tokat atan ben, koğuş ağasına döndüm amnskym. sana bulaşan olursa bana gel gardaş, boncuktan çakmaklık yapar, beraber volta atarız yeğeeeen diyorum. okuması için kitap falan veriyorum...
lan bununla konuşa konuşa yürümeye, muhabbete daldık. derken o boş arsaların olmazsa olmazı, keçi yolu gibi toprak bir yola girdik. karşıdan gelen bir eleman geçerken omzu koydu buna, postayı da koydu en önüne bak ayısından... biri sksin la şunu bakışı atmadıysam elemana adam değilim lan. o yaşta bu bakışı atabilen kaç çocuk var zaten? kuzey'le ali gibi kenetlendik, olluuum sen kime artislik yapıyon aslaaan dedim. aga çocuk elini kullanmadan bir ıslık çıkardı, üstümüze doğru koşan bir grup çocuktan ziyade, o tiz ıslık sesi parmaksız nasıl çıktı diye düşüncelere dalmıştım ki boşluğuma inen bir depikle uyandım. benim ağzımı kuzene, kuzenin burnunu bana montelemiş şakacılar...
aga detoks tadında, tertemiz, rahatlatıcı bu dayak şöleninden sonra kartvizitlerini de bıraktı bunlar.
- biz kuru kafa çetesiyiz...
+ abi kuruyla kafa ayrı mı, bitişik mi? demedim diyemedim...
cevap veremedik aga.
doktor zorlarsan dayak tekrarlayabilir demişti. yoksa ben de bilirim sedat peker'in yeğeniyim demeyi...
