özlemekten, korkudan, elinden kayıp gidenleri beyninin acımasız oyunlarıyla gördüğün anda bu sefer kalbinin tam ortasına saplanan bir bıçağın döndüğünü farketmektir. sancı gözyaşına dönüşür tedirginlikle yavaşça süzülürsün yataktan onun odasına doğru sessiz ürken adımlarla ilerlersin. gözünün yaşına kendi rüzgarın çarpar ürperirsin. odaya girer bakarsın şükürler olsun nefes alıyor. acı düşünün tüm ayrıntıları karanlıkta gözlerinin önüne gelir. kahverengi tabut geçiyor önünden. elin ayağın boşalıyor... yatağına çökersin.
bir kayıp giden umudunu görürsün tam hayallerindeki gibi. o kadar mutlusundur ki işte sonunda başardım diyecek kadar gerçekten kopmuşsundur. sonra bir uyanırsın içinde aynı kırgınlık, aynı imkansızlğın bataklığı çıkamamanın sancısı. yaşam devam ediyor dostum.
