137.
-
Dağları aşıp, gelen uğultu.
Seni her gönül bir kere duydu.
ismini taa ezelden koydu.
Aşkın sesi, söylenilen buydu.
Hani kulağın zonklarya dostum.
Birisi dersin, konuşuyor arkamdan.
Birisi değildir o, dostum.
Aşkın sesidir dağları aşan.
Ya da, uzanmışken yatağına rahatça.
Başlarya hain saat çalmaya.
Seni sinirlendiren aslında.
Duyamamaktır aşkın sesini bağrında.
Oysa ne güzel olurdu her an.
Onunla ayrılsaydın akşamdan,
işe giderken tam arkandan.
Konuşsaydı aşkın sesi kapıdan.
Güle güle deseydi ne iyi.
Dudağından bir kere öpseydi.
Akşama seni bekleseydi!
Nerede kaldın diye sitem etseydi aşkın sesi.
Mutluluğa kanat çırpar.
Hazzı yudumlardın.
Acıları pay yapar .
Beraber aşkın sesini anardın.
Söylediğin şarkıların nağmeleri.
Onu anımsatır mutlu ederdi sizi.
Kim diye sorsalardı eyer ki.
Bağırarak söylerdin aşkın sesi.
* * * *
