Bir kere terkedeceksin bir şehri.
Arkana bakmadan;
Yararmışçasına Kızıl Nehir'i.
Mahallede bizi soruyorlarmış.
Heyhat.
Nasıl, ay mecbursa ışık saçmaya
Ya da bir fidan çiçek açmaya;
Öylesine mecburduk.
Arkamızı dönüp kaçmaya.
Geldiğimiz yerde duygu açtı.
Dostluk açtı.
Bir keresinde tam doyar gibi olduk;
Mezarlığa güneş açtı.
Biz evimizden kaçmadık!
Evimiz bizden kaçtı !
Şimdi nizamiyeye dikiyorlar en delikanlılarını ozanların.
Yarısında bizdeki göt yok, bizi soranların
Mamafih,
Bu cesaret gösterileri bana çok yeni.
O değil de;
Sen beni senin şehirlerine sakla;
Oralarda öp beni.
