istanbulda olduğum dönemlerde eyüp mezarlığına çıkıp saatlerce tek başıma oturmak en başta. 1936 yılında ölmüş 5 yaşındaki bir çocuğun mezarının başında onunla dertleşmek, çok ciddiyim dedem yaşında çocukla sohbet ediyorum ara sıra. belli ki artık kimi kimsesi kalmamış, birkaç bayram takip ettim kimse gelmemişti. tabi bu söylediğimi eskisi kadar yapamıyorum, istanbuldan uzak olduğum için.
sonra alkol kullandığım dönemlerde sıklıkla yapardım, zeytinburnu çayırda içip şişeleri dikip ateş ederdim, hey gidi boktan günler.
