izmirdeki tülay hanım beş çayını nerede yudumlayıcığını düşünürken, ölümüne yardıran asgari ücretli çalışanların iflahı sikilirde kimsenin umrunda olmaz. günler geçiyor elbet, kimimizi delipte geçiyor mesele burda.
dümenini kurtaranın ihya olduğu bu hayatta günlerin nasıl geçtiğinin çok da önemi yok. nasıl olsa benciliz, benciyiz artık. herkesin sadece ''ben'' dediği bir toplumda bu tipteki yazılar karşılık bulamaz kanımca.
