en başta rahat bir durum olarak gözükse de sonrasında manasız bir paranoya yaratan durum. zamanla insanda "bende bir sorun var" paranoyası yaratmaya başlar.
otobüse binmişsinizdir ve boş bir koltuğa kurulmuşsunuzdur. bu sırada otobüs dolmaya devam etmektedir. en başta başka boş koltuklar dolmaya başlar. siz normal olarak bu olayı önemsemezsiniz. hatta sizin yanınıza oturulmaması yayılmanız için size ekstra bir fırsat daha sunulmuştur. ama otobüse çok binen biriyseniz bilirsiniz. otobüse binen her kişi tüm koltuklara ve oturanlara alacak gözüyle bakar. bir anda kendinizi beğendirme içgüdünüz harekete geçer. binen ve sizin yanınıza oturmayan her kişi sizi daha da büyük bir felakete sürükler. koltuk altınızı koklamaya, camlara bakıp yüzünüz gözünüz hakkında doneler almaya çalışırsınız. yanınıza oturmayan her kişi sizi biraz daha dehlize sokar. sağınız solunuz yanı dolu, beğenilen koltuk sahipleri ile doludur. en sonunda doluluktan bile olsa yanınıza biri oturur ve rahatlama başlar. artık siz de beğenilmişsinizdir. zorla bile olsa güzellik yaratılmıştır.
ha tabi bunu bu kadar takmak sağlıklı şey midir? ne bileyim.
tam tersi durum için ise;
(bkz: iett otobüsünde kendini konsmatris gibi hissetmek)
