insanın tek isteğidir aslında. fakiri de zenginide yaşlısıda gencide. adem'de bunu istemişti, peşine düşmüş yasak meyveden yemişti. ondan beridir insanoğlunun zaafları hep bu yöne eğilimlidir.
lakin bazı anlar vardır. intihar etmiş bir adam için mesela. intihar etmek isteyen demiyorum o hala yaşamın tadından vazgeçmek istemez, bırakamaz.. intihar etmiş diyorum. yaşamı tamamen fırlatıp atmış ve s.çtığımın dünyası kavramını tam anlamıyla özümsemiş, bunalmaktan bunalıma girmiş ve tek çözümü ölümde bulmuş oln o insan. işte o ölümsüzlüğü düşlememiştir. ölümsüzlüğün yokluğunu en realist adamdan daha iyi kavramıştır. hoş şimdi sorsan ben de ölümsüz değildir kimse derim ya da bunu düşünen gören tecrübe den herkes söyler. ama ölümsüzmüşçesine yaşarız. yolda gördüğümüz körü yada aç adamı görmezlikten geliriz. ölmeyecekmişiz gibi, hiç kaybetmeyecekmişiz gibi din min herşeyi geçtim insan için kendin için yapacağın ufacık bir iyilikten kaçarak yaşarız. ölümsüz gibi yaşayıp yaşarken öldürmektir bu kendini. vicdanını. merhametini. insanlığını..
