Örneğin tahta çıktığı gün 19 erkek kardeşini, babası 3. Murad'ın hamile bıraktığı 17 cariyeyi, tahtla alakası olmayan 20 kızkardeşini ve ileriki yıllarda 16 yaşındaki kendi oğlu Mahmud'u idam ettiren, yeğenlerinin de gözlerine mil çektirip kör eden bir muhtereme (bkz: sultan üçüncü mehmed) laf söyleyen karaktersizlerdir. o devrin gariban tarihçisi Vakanüvis Bostanizade Yahya Efendi'nin kelle korkusuyla yazdığı gibi ''Cennetmekân Sultan Mehmet Han o kadar merhametliydi ki tahta çıkar çıkmaz ondokuz karındaşını cennet kayığına bindirdi'' ya da ''yeğenlerinin gönül gözünü açtı'' diye yazmaları lazım gelirdi değil mi?
