insanın bencilliğini ifade için edebiyatçılar yeni doğan çocuğun parmaklarının yumuk olmasına dikkat çemiştir.
Bebek, elleri yumuk olarak doğar ve dünyaya geldiği zamandan itibaren "hep bana hep bana "der ve ellerini cömertçe açamaz.
Öldüğü zaman ise, doğumun aksine eller açıktır. Elin açık olmasına "Hep bana hep bana" diye yaşadığım dünyadan eli boş gidiyorum" manası verilir.
