kalem dile gelir en suskun zaman diliminden sıvışır satırlara, alır yüreğimden. önce yitirmek üzere olduğum mavilerimi, daha sonra özlemlerimi ve en sonunda yüreğimi ve döker kağıda canımla. şimdi neyi anlatayım? hangi cümlelerle avutayım sensizliği? tanımıyorum bu duyguyu. neden mi ? çünkü sen her daim bendeydin ne fark ederdi ne zaman geldiğin. öyle yada böyle canımdaydın orta yerinde bekleniyordun.
