Devleti din ile yönetmenin mümkün olmadığının tee fatih zamanında anlaşılıp gerçekçi bir yaklaşımla konulan yasadır. iktidar üzerinde hiçbir hak iddia etmeyecek olan masum şehzadeleri öldürmekten falan filan bahsediliyor. O şehzadelerin dünyaya getiriliş amacı kendi kendilerine yaşasınlar diye değil "devleti yaşatmaları" içindir. Bu açıdan devleti yaşatacak güçlü bir baş ortaya çıktıktan sonra şehzadelerin bir önemi yoktur. Keza bu açıdan iktidarı ele almak için rahatsız olunan "baba"nın öldürülmesi de meşrudur. asker tarafında çok büyük saygı duysam da bilmem kaç yıl götüne yapışmış bir şekilde tahtan kalkmayan Kanuniye 38 yaşına kadar tahammül etmeyecek cesareti gösterseydi ve babasının kellesini zamanında alsaydı bir "yavuzluk" yapıp Şehzade Mustafa, devlet sarı selim gibi soysuz köpeğin eline geçmezdi ve içine edilmezdi bu kadar kısa zamanda. yavuzluk dedik ya Yavuz sultan selim ise Mustafa'nın yapmadığını yapmış basiretsiz iktidara karşı baş kaldırmış ve gücünün yettiğini hakkı olanı ele alıp kısa zaman içerisinde Osmanlı'yı en tepeye taşımıştır. Bunun bir başka örneği de Fatih ve babası arasında geçmiştir tersi şekilde. Fatih'in babası Murat tahta yapışmamış tam tersi şerefli bir şekilde iktidar'ı oğluna devretme teşebbüsleriyle mehmet'i iktidar'a hazırlamış ve bu iktidara hazırlanma istanbul'un fethiyle ve Osmanlı'nın geleceğe devlet yapısı olarak taşınmasıyla meyvalarını vermiştir.
Tarih bilmeden bir halt bilmeden islama göre yasak geyikleriyle bu gerçekçi hamleler, bu faydalı hamleleri kötülemek Türk devleti düşmanlığının ta kendisidir.
