kıyamet-cehennem tamalı rüyaların ardından şüphesiz en korkunç olanıdır. tabirlerinin oldukça korkutucu olmasının yanı sıra, insanda geçici de olsa yarattığı duyu kaybı ile psikolojiyi en çok etkileyen rüya çeşitlerinden.
2 saat kadar önce, saat 3 civarında uyumuş olmama rağmen bu talihsiz rüya tarafından hoplatıldım. gel de uyu şimdi.. 99 depremini yaşamış birisi olarak uyandığımda yatağımda olmama rağmen kendimi güvende hissedemedim. bir ara, sabahın 4'ünde dışarı kaçma isteği belirdi. sonra deprem olsa bu binadan kaçışın imkansıza yakın bir ihtimalde olduğunu hesapladım istemsizce. hemen tepe noktamda duran kirişlere gitti gözüm. bu bir şans olabilirdi. ancak su kaynağına ve telefonuma uzak kalmıştım. olası bir depremde, göçük altında sağ kalsam dahi muhtemelen 2 gün içinde susuzluktan ölürdüm. kurtarma ekipleri geldiğinde telefonuma ulaşmaya çalışılır, zil sesini ben de duymama rağmen şarjı bitene kadar açamaz, kahır içinde kalırdım. vay amk.. bu bile büyük bir azaptı. telefonun şarjı bittiğinde açlık ve susuzlukla, karanlık, toz toprakla mücadele ederdim. bu sırada yapamadığım şeyleri düşünüp yaşama gücü elde ederdim. anneme üzülürdüm biraz, kardeşlerim gelirdi aklıma. sonra o falcıyı düşünürdüm, 28 yaşında ölümden kaçarsan uzun yaşarsın diyen. belki fal yüzünden biraz utanırdım. nasıl olsa biraz sonra canımı teslim edebilirdim. belki kolum kırılırdı, belki de boynum.. tüm bunları 20 saniyede, nispeten eski bir apartmanın zemin katında, sabahın 4'ünde soluksuz düşündüm..
