antik ve orta devirlerde, yaşadığı güçlükler bilinmesine karşın, günümüz modern insanının ritüel ve deneyimleri üzerine hala yoğun ilgi beslediği aşikar kavramlardır cadılar..
kendilerine ve tanımlamalarına dair anlatılar farklılaşarak ve artarak günümüze değin ulaşmıştır.
temelde, bir büyücü veyahut şeytanın eşidirler. kimi uzmanlara göre: kadınların ürkütücü ve kötücül yanını temsil ederler. pekçok inanışta, farklı varyantlarla karşımıza çıkarlar. tanrısal boyutlarıyla, diğer fanileri domuza çevirebilirler.
bir dönem, kökü tanrılara dayanan cadıların merHametli olduğu bile düşünülürdü. zaten, iyimser tanrıçalara hizmet eden kadınlar olabilme ihtimalleri de, halihazırdadır. geçmişleri 20.ooo yıl kadardır. ilk etapta tanrıçalarla tabiatıyla; kadınlar la özdeşleştirilirlerdi. zira tanrıça büyücüler, ortadoğu ayinlerinin maestrolarıdır, bilgeleridir. incilde belirtilen yahudi-hıristiyan savaşında aranan kurtarıcı da, bir büyücüdür.
ancak livresk dinler, bu tanımın da içini oymayı başarmıştır.
eski musevi anlatılarında, upuzun kızıl saçları ve endamı ile lilith yeni doğmuş bebek ve erkek menilerini çalan bir cadıdır. iskandinav teolojisinde, cennete araba ile destursuz dalan bir kadındır.
mit ve efsanelerin belki de en çok korkulan karakterleri cadılardır.
aslında cadılar, toplumun aksak ve istenmeyen yüzüdürler de. çıplak şekilde ateş önünde dans eden, lohusa kadınlara musallat olan, önüne gelen ile cinsel temas kuran bu tiplemeler, elbette ki içerisinde bulunduğu toplumun eğreti noktasını oluşturacaktır. ondandır ki, orta çağ 'da cadı olarak suçlanmak çok acı ve ölümcül cezai yatırımlara gebedir. `
bu bilge kadınlar, eksantirik seremonilere başvurmaya başvurmaya yeltendiklerinde, böylesi cezai yaptırımlara istençli adım atmış oldular. engizisyonun kestiği parmakların pekçoğu, cadılara aittir. aranan günah keçileri bunlardan seçilmiştir. yeti ve inisiyasyonun olması da gerekmezdi. bir ağabey veya erkek yakını olmasın, yeterdi. o vakit, cadı diye mimlenen kadın yakılmaya götürülürdü.
