eksipozitif'in, köşede bekleyen yalnızlık'ını bir harfte ölmek'ten daha başarılı bulduğu belirtmeliyim. yazılan bir hikayenin, başarılı olması için kişi-zaman-yer bütünlüğü şarttır. bir harfte ölmek'te, jack ve babasının ilişkisi başarıyla ele alınmış. fakat ikisinin karakter özelliklerine, bir iki cümleylede olsa değinilmesi gerekirdi. yine hikayenin nerede geçtiği ve zamanı muğlak!
bu yazıda eleştirebileceğim bir noktada uzun cümleler. eksipozitif'in birçok cümlesinin içinde üç cümle geçiyor. cümleleri bir iki kelimeyle nokta koyup, bitirmek varken uzatmışta uzatmış. bunlara her paragrafta rastlamak mümkün. ben ilk üç paragrafta gördüklerimi aşağıda yazdım.
1. ikinci cümledeki "kelimeler" kelimesi ile sonraki virgül arasındaki boşluk, okurun görüş zevki düşünülerek silinmeli.
2. "Dayanamadı, aklını vermeye çalışsa da, zorlanan beyninde can bulan anılar geçti gözlerinin önünden." bu cümlede noktalama işaretleri iki kez yanlış kullanılmış. yine bu cümlenin biraz daha kurallı hale getirilmesi gerekir. eksipozitif'e tavsiyem uzun cümleler kullanmak yerine, kısa cümleler kurması ve bunları yerinde noktalama işaretleriyle pekiştirmesi. doğrusu için:
"Dayanamadı. aklını vermeye çalışsa da... zorlanan beyninde can bulan anılar, gözlerinin önünden geçti."
3. üçüncü paragrafta "gülümsedi", "kağıt elindeydi", "bugüne dönmeliydi", "ince ince okşadı onu", "Toparlamalıydı kafasını, yeniden döndü mektuba"dan sonra virgül yerine nokta gelmeli.
