bu şarkıyı her dinleyişimde, neden dahası yok diye soruyorum ben.. neden tek albümde kesmiş bu abiler olayı.. tadında bırakalım demişler olsa gerek.. bunun gibi bir tane daha olsa yürek kaldırmaz zira..
bu şarkı her başladığında gözlerini kapar, her bittiğinde gözlerini açar dünyaya dönmeye çalışırsın.. bu salınımlar, sırları dökülmüş bir aynada, kendi yüzüne baktırıp, dağılmış suretinle yüzleştirir seni.. david'in kumlu sesi, şarkının sonlarına doğru geciken vokaliyle önce esintiye, sonra kum fırtınasına dönüşür.. agzına, gözüne kaçar kumlar, yakar.. artık kayıp olan görme yetisi gözlerinin, başka bir şeyi büyütmeye başlar.. gözyaşlarını..
