lise yıllarında arkadaşlar arasında bolca dönen muhabbetlerdir.
biz dört-beş kişi vardık böyle takılan dostlar.
o zaman içlerinde bir kıza delice yok lan ergence yok lan işte bir şekilde aşkla tutulan bir ben vardım.
benim üzerimden çok dassak geçerlerdi.muhabbet evliliğe gelince ben elimde fırsat olsa hemen evlenirim diyen ilk aşkıyla evleneceğine inan bir saftım.
diğerlerinin ise ortak noktasi en az otuzuna kadar ben evlenmeyeceğimdi.
aradan yedi-sekiz yıl geçti.üçü ellerine geçen ilk fırsatta evlendi.dünya tatlısı bebeleri var birer ikişer tane.onları sevmek bile ayrı bir duygu. biri askerde. biri de benim evleneceğim diyen bir bendim küsüratları saymassak üçüncü denemesinde yanılan da ben.
ne yapsam tanışmadan direk annemi mi göndereyim alyazmalım.
