bir hayalle uyuyarak, sabaha derinden gelen acımasız bir aşk acısına uyanmak. ayrılığın gecesinde, kalbin sevgiliyi terkedememesinin hazırladığı üzüntüyü yaşamak. hele bir de yastıkta saç kokusu kalmışsa, iyice dayanılmaz olur. geçer ama unutulmaz. beklenmedik gecelerde, yastığa çöküverir gerdanı.
edit: eğer sevgili hayallerdeki adsız kadına benzemiyorsa, muhakkak ki unutulur. evet, yaşanmışlıklar vardır ama biten bir aşkın ardından önce hüzün kalır geriye, sonra o da gider. insan sevmek için kendini zorlayamaz.
