müslümanların çoğunun düşünmeden inanmaya başlaması ve herkesi ikna etmek için düşünmek değil inanmak çerçeveli tartışmalara girişmesi açıklayamadığı konularda -ki çoğu müslümanın ne yazık ki açıklayacak bilgisi veya düşünce kabiliyeti olmayan birçok konu dünyada mevcuttur- hakarete başvurup birden celallenmesi, müslümanların yazdıkları kitaplarının temelinin her şeyi tanrıya çıkarmak olması lakin gerçek insan düşüncesine göre bir şeyin fazla ısrar edilmesinin şüphe ve tehlike belirtisi olarak görülmesi sonucu oluşmuş durumdur.
baktığı her yerde allah'ı görüp her iyi şey için allah'a dua edip kötü şey için de bir bildiği vardır demek düşüncesi
herşeyi içine alan ve içinde eriten dokunulduğunda yok olunan bir tanrı düşüncesini bende yaratmaktadır ki
buradan gidilen nokta da tanrının her şeyi içine alan ve gelmiş olup gidecek olduğumuz yer olmasıdır
tabi buradan yokluktan gelip yokluğa gitmek de çıkarılabilir
tanrıdan gelip tanrıya gitmek de ayrıca tanrının bağışlayıcılığını da en kalın duvarlarla örtülü kalplere bile ulaşabilecek bir merhamet denizi olarak görürsek bu dünyada ki kötülüğümüzün ve iyiliğimizin tanrının avuçlarında unutulacak olması ve anlamını yitirecek olması gerçeğiyle karşılaşırız adalet haklının zamanında hakkını elde etmesidir
bir de söz vardır hani ... davası olmaz diye peki bu dünyanın davasını öbür tarafta yapmanın kime ne faydası olacağı konusu sanırım kimsenin umurunda değil.
edit. başlık da başıma kalmış
silinmiş gitmiş üstteki entryler
