sanat; belki en önemlisi tiyatro. herkese ulaşmadaki en etkili yol, fikirlerin ulaştırabileceği. ancak nasıl olur ki bizim sahnemize hep üst sınıflar gelir, dışarıda milyonlarca insan var onlara nasıl ulaşabiliriz deyip özgün fikirle yola çıkan bir grup gencin hikayesi. filmin tekniğiyle ilgili söylenecek bir çok şey var ama herhalde ondan daha önemlisi anlatmak isteyip de anlatamadıkları. aslında bir çok insanın hayatının özeti gibi. neyse önce kişilerin ağzından anlatarak, geçmişe dönüp olayları gösterip sonra onların geçmişteki bu olay ilgili düşünceleri anlatmasıyla çok güzel olmuş. git dedenin bir arkadaşından hayatını dinle, sonra gel dedene sor birde şimdi ne düşünüyor o zamanla ilgili. konu güzel ilgi çekecek bir konu ama filmi benzerlerinden ayıran en önemli özelliği bu belki. acaba geriye dönüp baktıklarında ne hissediyorlar. hayatı bir yerinden yakalamaya çalışın amaçları sadece yaşatmak olan bir grup genç. eşitsizliği, asırlar önce kalkan kast sisteminin halen beynimizin bir köşesinde yer aldığını düşünen milyonlarca gençten öne çıkan bir grup genç. en önemlisi herkes dünyayı değiştirmek ister ama kimse kendini değiştirmez gibi bir söz vardı işte bu gençler onu başarmış. kendilerini değiştirerek çıkmışlar yola. adaletsizliklere karşı, gittikleri yere kadar dünyaya değiştirmek için kendilerinden başladılar. ta ki en son kendileri de değişine kadar.
bu ve benzer filmi daha önce alman teknolojisiyle izlemiştik iyi iş çıkarırlardı onlar. bu filmde baya vurucu, baya etkileyici olmuş.
filmi george bernard shaw'ın bir sözü aslında çok iyi özetliyor; 'yirmisinde komünist olmayanın kalbi, kırkında hala komünist olanın aklı yoktur.'
