3 yaşındaki yiğenim bakkalda beğendiği oyuncağı almak isteyince:
-amma bende bu yenkte oyuncak hiç yok ki
+ olmaz paramız yok alamayız biz onu
- sen bimiomuşun biz yasdırıyoş ki
+ olmaz yazdırmak yok borç iyi birşey değildir.
sonrasında bakkal devreye girer:
- parasını ver bakayım sen onun
+ alla allaaa kaçmıyoj ya olummm boç dedik
bakkal dumur... oyuncak kazanılmıştır.
------------------------------------------
yine aynı yiğenimle
+ sen bu bilgisayardan oyunu nasıl açabiliyorsun bakayım
- sen bilmiyomuşun?
+hayır bilemiyorum
-sende kafa yok mu?
kilitlenmiş bi durumda ardından gelecek lafı merak ederek
+ yok
-cık cık cık yajık yajık...
diyerek küçümsemesini gördüğümde yaşadığım duygunun hala adı yok.
