şimdiye kadar yahudi hollywood yönetmenleri sayesinde 2. dünya savaşını hep yahudilerin gözünden izlemiştim. aramızda kalsın filmlerdeki ölen çocuklar haricinde kimseye zerre kadar acımadım. acıyamadım. belki bu benim dezavantajım . siz nasıl düşünüzseniz düşünün. çünkü bugün aynılarını filistine yapıyorlar. bu film ise alman tarafından savaşa bakmıza olanak sağlamış. ve bence en az onlar kadar iyi bir psikoloji içinde anlatmış. şahsen ben almanların en önemli özelliklerinin disiplin olduğunu sanırdım, ama bu filmle bu özelliğinin yanına hırsıda katmışlar. ya savaşacağız ya da öleceğiz felsefesinde bir savaş çıkarmışlar. artık bir ara hitler filmde o kadar mala bağlamıştı ki, '' olsun şehirler yıkılsın , yıkılan şehri tekrar baştan yapmak daha kolaydır'' şeklinde bir söz sarfetmiştir. ayrıca ''gençler ölmek için vardır'' , '' halk bizi seçti ve şimdi ölüyorlar demek ki bu onların kaderinde var'' ... insan nasıl bir güruha bürünerek bu sözleri sarfetmiştir, anlamak gerçekten güç. filmin işleyişi hakkında daha fazla konuşup izlemek isteyenlerin seyir keyfini bozmak istemem. kısaca bir piyanisti bir Schindler's List i sevdiyseniz bu filmi de seversiniz. bundan eminim.
film dışı not; hani şu kahve ağzıyla '' savaşa girelim amk. yıkalım ortalığı, kara ordusunda türklerden iyisi yok '' tipinde saçma sapan şeyler diyenler (gerçi şu mantıklı ortamda onlardan bulunmaz ama) sizinde topunuzu ipeyim. savaş demek en son çare demektir. alfabedeki en son plan demektir. bir insan ben vatanım için canımı veririm diyorsa ( amenna) ondan önce vatana en iyi şekilde nasıl yararı olacağını düşünmelidir. çünkü can varmekde insan için en son plandır. tıpkı savaş gibi.
