ilkokul 2. sınıfta öğretmenler gününde öğretmenime hediye alamamıştım. paramız yoktu işte. fakirdik. şimdi olsa zaten almam aldırmam ama o zaman çocuk kafası mahcup oluyorsun. sınıfın azcık zenginleri havalı kutularda kalemler, işte vazolar bilmem saçma salak şeyler getiriyorlar. öğretmen de bunları öpüyor, seviyor falan... bende acayip çalışkan örnek bir öğrenciyim. geçen sene okuma bayramında sunucu olmuşum o derece. hediye veremeyeceğim diye utanıyorum. son çare anneme;
"okula gitmesem olur mu anne?"
dediğimi hatırlıyorum. annem, onun için anneler gününde aldığımız üç boyutlu salak bir çerçeveyi indirip hediye paketi yapmıştı. annem çok güzel hediye paketi yapar. renkli sarma kurdelesi olurdu, plastikten. makasla çekince kıvırcık kıvırcık olanlardan. ondan da koymuştu süs diye. anne işte... gidip vermiştim öğretmene. anneme de söz verdim, sana daha güzelini alacağım diye. aldım da.
sınıfta en çok değeri camdan gül getiren salak bir kız aldı. en pahalı hediye onundu. bide benden biraz daha fakirler vardı sınıfta. onların yüzüne bile bakmadı öğretmen. genede severim ilkokul öğretmenimi. okumayı o öğretti bana. 3.sınıfta tayini çıktı, gitti. güle güle diye sınıf velileri para toplayıp altın bilezik aldı.
