hani denir ya bugün öyle zor geçti ki bir ömür gibi geldi filan diye. işte öğretmenlerin birçoğunun her günü böyle geçtiği için siz o 180 günü çarpın en az 100 ile. işin gününe, saatine değil, insanın ruhunda, bedeninde, zihninde vermiş olduğu yorgunluğa bakılmalı. evde iki çocukla uğraşamayan ailelerin çocuklarına çobanlık yapmak bile zaten başlı başına bir zanaattır. keşke aileler evlatlarına saygıyı, sevgiyi, sorumluluğu öğretip gönderse de çocuklarını okula, öğretmenler de sadece öğretimle uğraşsa, ondan sonra da 180 gün değil 360 gün ders anlatsa. eminim daha az yorulurlar ve kimsede bu durumdan şikayetçi olmaz.
