birazdan bir meydandan geçersin.
elinde eldivenlerin,
soğuğu hissetmeden, doğuya doğru çevirisin yüzünü.
akşam olmadan yetişirsin uzaklığa.
kadın mısın, büyümüş müsün?
belirsiz
her şey yeniden başlamaya müsait,
ölümler kokusunu ağaçlardan almışken,
bıraksan olduğu gibi,
yazılsa yeniden sen,
olurdu aslında
aklıma düşüşün saklı,
nedir bıraktığın bunlar, tuhaf.
yoksa bu şehir mi bilinmeyen ağrıların kaynağı
benim azalmışlığım, çoğaltıyor mu sigara altı sohbetlerde seni,
kim bilir.
geceler adından göz açtırmıyor!
sen her gün yeniden oluyorsun
bilmezsin varlığını,
nasıl işgal ettiğini bir bedeni.
