şimdi, ben 22 yıllık hayatının ilk 18 yılında hiç kar görmemiş bir insanım. benim bu zaafımdan yararlanmaya çalışan da insanlardan oluşan bir çevrem var. dün geceleyin bu zorba insanlar beni ankara'nın soğuğunda karda poşetle kaymaya götürdüler. bunun itiraf kısmı şu ki, kayarken elimi yere koymamam gerektiğini bilmiyordum ben. bence normal ama mal mısın diyen olabilir, mal değilim. neyse kayarken elimi yere bir güzel koydum, o dik yokuşta da bir güzel el yordamıyla durdum. hay durmaz olaydım, o saatten sonra elimi hissedemez oldum. sonra bana bir titreme geldi, kulağım çınlamaya başladı. daha kötüsü derdimi anlatamaz oldum, kimse ciddiye almadı beni, lan diyorum ölücem götürün beni yok, kimse sallamıyor falan derken neyse ki zar zor ikna ettim de en yakın eve sığındım, su torbaları kalorifer derken elleri kurtardık.
hala ellerim karıncalanıyor, elleri yere koymamak gerek, lütfen poşetle kayanları uyaralım.
