dünyada bilimin gelişmesini sadece ateistlere bağlama cehaletini gösteren bir bağnaz ateist yazara daha cevap vermek durumunda kalmak zorunda olmam gereken başlıktır.
bilimsel olguların gelişmesi, direkt olarak ateistlerin elinden çıkmış birşey değildir. dünya bilim tarihinde çığır açmış en önemli şahıslar dindar ya da inançlı kişilerdir. bu gerçeği görmek istememek ancak bağnaz bir ateiste nasip olmaktadır.newton, eısnteın, pascal gibi kişilerin bilim dünyasına kattıklarından ziyade bu kişilerin bilimsel çalışmalarını yaptığı tezlere bakıldığında, ağırlıklı tanrı vurgusunun yapıldığını bilmemek ya da bilipte söylememek bu tip konuları ideolojik boyuta taşıyarak inançların karşısına antitez olarak çıkarma gayretinin maksatlı ve cahilce olduğunu ortaya seren durumdur kanımca.
şu anda cern şehrinde avrupanın 10 milyar dolar harcayıpta, kütlenin neden var olduğu sorusuna cevap bulmaya çalışmasında en önemli materyal olan higgs bozonunu kimin bulduğuna bakmak gereklidir, avrupanın üzerine birşeyler katma çabası takdire şayandır. ancak higgs alanını keşfeden kişinin müslüman bir astro fizikçi olan abdüsselamın olduğu gerçeğini görmemek, el cahiz isimli bilim insanının darwinden 1000 yıl evvel canlıların evrimleşme ( meleke kazanma ) süreçleriyle ilgili çalışma yaptığını bilmeden konuşmak, erzurumlu ibrahim hakkının, ibni sinanın, avrupanın fikirsel anlamda referans aldığı muallim-i sani farabinin düşüncelerini okumadan soft materyelist anlayışla eleştiri yapmak en açık ve yerinde olan ifade ile ahmaklıktır.
geldim diğer boyuta; bir müslüman herşey yolunda iken duaya yeltenmiyorsa, o onun kendi eksikliğidir. duayı çıkar amaçlı kullanıyorsa ve makbul olmayacağını bildiği halde buna yelteniyorsa eblehtir. ancak bu durumun böyle olmadığını yani samimi ve inancının bilincinde bir müslümanın bu niyetle duayı aracı kılmayacağını bilmemek ultra cehalettir.
islamın özünün samimiyet olduğunu kavrayamayan bir ateiste laf anlatmak ayrıca yorucu iştir bunun da bilincindeyim ancak cevap veresim var allahını seven tutmasın beni. ateistlerin bir diğer hatası da kendi ökçelerinden uydurdukları sözüm ona '' evrensel nitelikte'' ahlak anlayışı geliştirme ve bunu kendine yorma çabalarıdır. bunun tezahürü olarak inançlılar, müslümanlar cennet için, huri için vs. için ibadet ediyorlar yakıştırması cehaletin göstergesidir. aynı zamanda iftiradır. ateistlerin haddi olmayan soft ahlakçı anlayışlarına sığar mı bu isnad, soruyorum. eğer allah var ise ben ona cennet için ibadet etmem demek gibi sefih bir erdem anlayaşını kendine yormak, inanmamak adına, kendine içi boş argüman üretme çabasının tezahürüdür ve kendi fikrini ıkınarak güçlendirme çabasıdır. beyhuda çabadır üstelik.
fikir kabızı birinin ağız ishaliyle içindekini boşaltması normaldir üstelik.
allahın ne senin ibadetine ne duana ne de gereksiz erdem takınmana ihtiyacı olmadığı gerçeğini göremeyen biri bunu anlayamaz. eğer allah gerçekten yoksa epi topu yokluğa giderim, ama var olduğundan kendimin varlığı kadar emin olduğum allahımın ne cennet vaadi ne de cehennem hapsi ona inanmam ya da ibadet etmem, dua edip yakarmam konusunda göz önüne aldığım kıstaslar değildir. samimi olan her müslümanın idealinde cennet arzusu yoktur. cehennemin ateşi değil, aşık olduğu yaradanının yolundan sapmasının verdiği vicdani ızdırap yakar samimi olanı. cehennem, allahın sevgisini kaybetmenin yanında bir kibrit çakması kalır arif olana.
allahı bilmek ve tanımak benim dünyaya gönderiliş sebebim ise ben görevimi ifa ederim, allahın ceza ve mükafat konusundaki işine karışmam. aczimi bilirim, yaradanıma her daim sığınırım. bu erdemi bize islam öğretti, materyelizm değil.
ancak bunları kör ideolojilerini besleme adına sınır tanımayan erdem abideleri! anlayamaz. vesselam.
