" O sırada tv dolabının altından ağır aksak bir fare farımış bir halde yürüyor. Hani bir kedi kovalasa kaçmayacak, gel ulan kapışalım diyecek bir ağırlıkta ilerliyor. "
- ne kadar başarılı bir tasvir, sizce de öyle değil mi?
bu fare, gözlerinizin önündedir artık! işin güzel yanı, bu iddiasız fakat ustaca üslup hiç bozulmaksızın, anlamlı bir bütünlük içerisinde hikayenin sonun kadar da devam ediyor.
diyebilirim ki, ikinci sayının beni en çok etkileyen hikayelerinden biri hatta, ta kendisi. omurga çok sağlam, kalem çok sağlam, dilbilgisi çok sağlam. bir de heyecan yaratacak konu bulabilseymiş kendisine tadından yenmez olurdu, eminim.
