eğitim politikası, doğası gereği dinamik bir konsepte sahiptir; ya da en azından öyle olmak zorundadır. eğitim politikalarının üç veçhesi vardır:
1) eğitim politikaları, geçmişin izlerini taşır. çünkü nisyan (unutmak) kökünden türetilmiş bir kelime olan insan sözcüğü ile nitelendirilen ademoğlu, geçmişi durmadan hatırlamak, maziyi sürekli zikretmek (hatırlamak) zorundadır. bu zaruriyete binaen oluşturulan eğitim politikaları,geçmişin hatırlatıcısı olmak gibi bir veçheye sahiptir. ya da öyle olmak zorundadır.
2)eğitim politikaları, zamane gereksinimlerine cevap verebilme potansiyeline sahiptir. çünkü hergün, yeni olay ve olgularla sınanan ademoğlu, gelişmeler karşısında makul bir tavır geliştirmek zorundadır. netice itibari ile ademoğlu, sorumluluk duygusuna vakıf bir mahluktur. (bu vasfını unutması, bu vasıftan mahrum olduğu anlamına gelmez.) bu sorumluluk duygusu, atılan her adımın ölçülü ve planlı olması zaruriyetini doğurur. bu zaruriyete binaen oluşturulan eğitim politikaları, bugünün yön vereni olmak gibi bir veçheye sahiptir. ya da öyle olmak zorundadır.
3)eğitim politikaları, geleceğe yönelik tahayyüllerde bulunabilme potansiyeline sahiptir. çünkü idrak etmek gibi bir merakla, bir dürtüyle yaradılan ademoğlu, daima hangi noktada durduğunu, bulunduğu noktanın geçmişten bakıldığı vakit nasıl bir algı oluşturduğunu ve en nihayetinde de bulunduğu noktanın nasıl bir potansiyel gelecek arz ettiğini bilmek zorundadır. bu zaruriyete binaen oluşturulan eğitim politikaları, gelecek tahayyüleri ebesi olmak gibi bir veçheye sahiptir. ya da öyle olmak zorundadır.
