birinin hayatı olmak, rahatsız edici bir duygudur. O kişinin sizden beklentisinin tavan yaptığı an ki hissiyattır. bir nevi bağımlı kişilik sendromu. "bağımlı kişilik" olmakla "bağlanan kişilik" olmak arasında varılan nokta itibariyle fark olmasa gerek zira ikisiyle de bir yere varılmaz. kimsenin hayatı olmak istemediğim gibi kimseye hayat da olmak istemem. ayrı ayrı hayatlar birleşme cesareti gösterdiğinde bir anlamı olur. tam da yeri gelmişken evlilikleri içinden çıkılmaz hale getiren de bu anlayıştır aslında. genele bakılacak olursa, evliliklerde, hayatını hep bir yerlere adama arzusunda birileriyle yolun kesişir, sen onun hayatı olursun ya da tam tersi o senin hayatın... benliksiz kalmak gibi bir şey... kimse kendini kandırmasın ve ucuz mutluluk aramasın, yok öyle kolaya kaçmak! hayatına sahip çık, kendin ol, sonra da birlik olursun, birlikteliğin anlamlı olur...
