bazı anlarda çok yoğun biçimde hissettiğin benimsememe halidir.
evin ve işin o şehirdedir yaşantın o şehirde devam etmektedir. kendince alışma devresini de tamamladığını düşünürsün.
ancak bir sabah kapalı, yağmurlu ve kasvetli bir havaya uyanırsın, ruhunda aynı hava gibi gri , kapalı ve ıslaktır. balkonda yağmuru izleyip soğuğun ısıran havasını teninde hissetmeye çalışırsın.
tam yürünecek yürürken düşünülecek bir hava bu dersin. yağmurluğunu giyip ter içinde kalana kadar yürümek istersin, başını açıp yağmuru yüzünde, saçında hissetmek, soğuğun yanaklarını ısırmasını beklemek ve yürümek yürümek..
sonra bir dostunun sıcaklığına sokulup dinlenmek istersin. düşüncenin tam burasında, bu şehirde bir kahve içip sıcaklığında kaybolacak bir dostun olmadığı gelir aklına...
o zaman anlarsın ki bu şehir sana ait değildir hala, sen de bu şehre..
