dedem öleceğine, babanem ölseydi sözlük, ben dedeme bakardım, yalnız kalınca hep dedemi düşünüyorum sözlük, hiç samimi değildik, ama aramızda garip bir bağ vardı, hep kendimi dedemin yerine koydum, o yüzden sağlıklı bi ergenlik geçirmedim galiba ben, çok erken yaşta empati kurmaya başladım, empati kurduğumda yaşadıkları acıları, hüzünleri de yaşadım, sadece mutlu oldukları anları değil, öyle dedecim dedem demedim hiç kendisine, ama çok çekti, asiydi dedem ve eminim son anına kadar aman dilemedi hayattan, muhtaç oldu ama yalvarmadı, onbeş sene yattı dedem, hep asiliğinden düştü yataklara, felç olabilir hareket yapsın evde bişiler çalışsın dediler, dedem sigarasınıda içti rakısınıda, hep sevdim ben dedemi, en çok o ölünce ağladım, ananem ölünce ağlamadım sözlük, ama dedemin hakettiği hayat bu değildi, dedem öldükten sonra bıraktım bişeylere, birilerine ya da yaradana inanmayı, arada gel rüyalarıma dede, korkmam ben, su iste benden yine, yine ben sana anlatayım, sen anlama, sonra ben yine sen niye böylesin diye isyan edeyim, yaşasaydın ya da yatmasaydın yıllarca seni daha çok severdim dede, bi tek seni severdim, rakının yanına güzel mezelerimi yapardım, ben yine yanlışlıkla su yerine rakı içerdim, küçükken hep böyle yapardım, keşke daha çok hatırlasam dede seni, ama ben çocukluğumu geçtim, liseyi zor hatırlıyorum, bazı zaman gençlik fotolarına bakıyorum, çok yakışıklısın dedem, yalnız kalıyom ben, kimse dinlemiyor beni evde, rüyalarıma gelde anlatayım dede, sen yine anlama, sadece kafa salla bana...
