nefretle büyütülen neslin çürük meyvelerini vermeye başlaması gözü dönmüş faşistlerin ağızlarından salyalar akıtıyor, yazık nasıl oluyorda insanlığımızı bu denli kaybediyoruz. dünya üzerinde insan olarak yaşamayı öğrenemeyeceğimiz kesin gibi, ırkı bir insana ne gibi artılar yükler anlamakta zorlanıyorum. başkalarına duyulan nefretle kendi milliyetçiliğini ölçmeye kalkan insanlar görmüyorlar mı şu acınacak hallerini? duyduğum şey nefret değil acıma duygusu. kalleşçe, alçakça öldürülen hrant dink'ten ve onun nezdinde ermenilerden bu denli nefret etmek, bu denli nefret gösterileri düzenlemek soykırım iddalarını güçlemdirmekten başka ne işe yarıyor? vay efendim hocalıya sesiniz çıkmıyor diye yaygara koparanlar; bu pankartın açıldığı yerde hangi sesten hangi tepkiden bahsediyorsunuz. evet hocalı bir katliyamdır, bunu sahiplenip başkalarına bunun üzerinden saldırmakta başka bir katliamdır. hrantın öldürülmesi ve hocalı katliyamını bir tutmakta anca ırkçıların işgüzarlığı olsa gerek.
