yeni dünya düzeniyle iyice kapitalleşen kapitalleştikçe iletişimin kopmaya yüz tuttuğu dünya koşullarını düşününce bir farkındalık ve farklılık yaratmayı hedeflediğinden dolayı başarılı bulduğum filmdir. filmin derdi imanı; iletişimin önemi, yaşam standartlarının yükseltilmesi ve hasta-doktor ilişkilerinde hastanın tipik bir 'le başlayan tanımlamalarla ifade edilmemesidir. her haliyle insan odaklı (hümanist) bir moral-motivasyon filmidir. robin williams'ın oyunculuğu sağlamdır gene.
film, williams'ın başrol oynadığı good will hunting veya Dead Poets Society olamasa da belki olguların arka penceresine bakabilme ruhuyla ölü ozanlar derneği'ne ısrarla selam çakan yer yer vaziyeti dramatize etmeyi de ihmal etmeyen ama ne şekilde olursa olsun tadı damakta bırakan bir çalışma.
patch'in final konuşması, al pacino'nun döktürdüğü scent of a woman 'a benzer farklılık yaratsa da kısa ve daha az vurucudur. hani aynı sayılabilecek manidarlığı açık ders verici konuşmalardan herhangi biridir aslında. patch adams aslında başarısını finalden öte iletişim farklılığının ve hafif doz mizahın işe yarayabilirliğiyle sağlıyor. insanlara tipik bilmem ne hastası eric demekle, sadece ismin telafuzunun olağanlığından ve doğallığından alıyor gücünü.
işin bir başka boyutu da ezberci eğitimi içselleştirmiş ve kalıp kurallarıyla eğilip bükülmeyen tektipliği simgeleyen okul yönetimi. (bu nokta da kanımca ölü ozanlar derneği çok başarılıdır işte!)
10 üzerinden 7!
