lise yılları. otobüsle 45 dakika gidiyor okula gitmek.okul 8.45 te başlıyor ve 8'de uyanıyorum,hep geç kalıyorum.ta ki otostopu keşfedene dek.sadece 20 dakika sürüyordu.başımdan geçen olaylar genelde ilginç oluyordu,birini anlatayım tutarsa gelir devamı.
yine geç kaldığım bir gün. bir kaç deneme de başarısız olmuşum. el kaldırmadığım, pekte tekin görünmeyen bir araç kendiliğinden durdu.
gideceğimiz yer konusunda anlaştık öncelikle (fahişe gibi olduda ahenk bozulmasın şimdi) neyse biniyorum arabaya, selamlaşma ve bir kaç kelimelik tanıtım cümleleri, adama soruyorum. yuvarlayacak konuşuyor, sebep olarakta "akşamdan kalmayım diyor" ilk şok..henüz bu şoku atlatamamışken bir diğer bombayı patlatıyor,"arabanın frenlerini tamire götürüyorum tutmuyorda " diyip uygulamalı olarak gösteriyor.içimden dua etmeye başlamışken hiç durmadan devam ediyor bombalara " ehliyetide evde unuttum zaten,polis durdurmasa bari." ...." ruhsatta yok zaten" sonumun geldiğini düşünüyorum yavaştan. birde bakıyorum ki, otostop arkadaşım,can yoldaşım yolda kalmış,yarım otostop yapmış,adama rica ediyorum durduruyor arabayı. tabi 1 km ötede. arkadaşa bağırıyorum,koşmaya başlıyor. uzunan duaların sonucu mu bilinmez sağsağlim varıyoruz okulumuza,çocuk teşekkür ediyor.ben olayı anlatıyorum,küfrediyor..
