Hem Boğaziçi'nden mezun hem de orada profesör olarak çalışmış biri olmasından dolayı Bogaziçi iK Kulübünün dergisi için röportaj yapmaya yalısında ayağına kadar gittiğim kadın.
Televizyonda ve meydanlarda çizdiği saftirik, savsak, boş bakışlı görümünün aksine son derece cinibiz, uyanık, zeki bir hanım. işin ilginç tarafı çok misafirperverdi, bizi öylece bir odaya atıp saatlerce bekletmedi, kendisi karşıladı, evinin (mahrem olmayan kısımlarını en azından) gezdirdi, koleksiyonlarını, kitaplarını gösterdi, hatta hizmetçisini hazır kek getirdiği için azarlayıp ev yapımı bursaya özgü bir kek getirttirdi. Her sorumuza gülerek, içtenlikle, espriler yaparak yanıtladı, bizi baştan savılması gereken iki sivrisinek öğrenci değil de, insan gibi kabul etti.
Röportaj daha ziyade Boğaziçi ve ülkedeki yeri vs üzerineydi siyasete ne biz ne o dokunduk (bkz: tırs). Ama çıkarken şu soruyu kendimize sormadan edemedik:
Kadın çok mu iyi bir aktör yoksa siyaset arenasına giren insanlar başkalaşım mı yaşıyor?
