ümitlerin elde kaldığı zamanlardır. tıpkı vücuda giren bir virüse karşı savaş açan bütün sağlıklı hücreler gibi, ruhta o anda bütün gücü toparlayıp, kırılıp ellere düşmüş ümitlerin parçalarını birleştirip sakince rafa kaldırmaya çalışır. "hiçbir şey yok sahip" der gibi, gözlerini kaçırarak yarım kalmışlığı boş bir havayla doldurarak... insanın savunmasızlığı zor, yarımlığa tamını bulamaması. ruhlarımızın einstein'ı olabilmek vardı...
