duyulduğunda küfür gibi gelir,öyle ya tüm hayatın gayesi,tüm yanlışların sebebi olan şeyi unutmak nasıl bir nankörlüktür.sonra zaman geçer ve farketmeden alışırsın,bir bakarsın unutmuşsun.önce kızarsın tabi.senelerini,ideallerini,aileni sonunda unutulacak birşey için mi harcadın.unutmanın dayanılmaz ağırlığı çöker üstüne.duygularına ihanet etmişcesine..zaman yine geçer yine kızmaya devam edersin,bu sefer neden çabuk unutmadığına..
