şimdi gözlerinizi kapatın... 2 kolunuzun ve 2 bacağınızın olmadığını düşünün... doğuştan değil. bu zamana kadar kullandığınız onları kullanmanın nasıl birşey olduğunu bildiğiniz kollarınız ve bacaklarınız yok... bu şekilde hayatınızı idame ettirmeye çalıştığınızı düşünün. ettirebiliyorsanız tabi...
şimdi kaçınız "ancak milyarda bir ihtimal bu operasyon başarılı olur" şeklinde sizi uyarmalarına rağmen o ameliyata girmeyi kabul ederdiniz?
kendi adıma konuşayım benim vereceğim cevap "zilyonda bir de olsa umurumda değil , ben zaten yaşamıyorum ki" olurdu.
Normal bir ameliyat durumunda bir hastaya 4-5 ünite verilirken bu hastaya tam 500 ünite kan verildi. bu rakam ameliyatın ne kadar zor olduğu konusunda size bir fikir veriyor mu?
merak edenler için taşıma sırasında yaşanan zorluklar değil kalbi dayanamadığı için alındı, o kalp hastalıklı ve kendi bünyesine ait olmayan 4 uzvu çalıştırmak için 10 katı mesai yaptı çünkü anlayabileceğiniz tabirle.
evet duygusal açıdan baktığınızda zor bir durum. hepimizin bildiği birşey var ki parmak şıklatınca ilerlemiyor bilim. bu uğurda canlar kaybediliyor. bu noktadan sonra hepimizin tek temennisi olaydan dersler çıkarılmış olması,bunda karşılaşılan komplikasyonları baz alıp bir sonraki hastada ona göre hareket etmeleri... Allah korusun ama herhangi birimiz veya bir yakınımız, yarın rahmetli şevket çavdar ın yerinde olabilir. iş o noktaya geldiğinde "maalesef durumunuza çare yok, böyle yaşamaya mahkumsunuz" denmez hiçbirimize...
maalesef başarısızlıkla sonuçlananan ve şevket çavdarın bu akşam 19:30 da hayatını kaybettiği ameliyat. Allah rahmet eylesin. yakınlarına sabır versin.
