türkiye'de en garip(!) olanın türk olmak olduğunu yine gösteren, medyanın bile küçük bir 2 dakikalık haberden fazla umursamadığı türk soykırımı.
bugün, taksim'e gidip yan yana türk ve azerbaycan bayrağı açıp gırtlaklarınca bağıranlara helal olsundur.
20 yıl.
kimilerine göre en küçüğü bile, kimilerine göre zaten en büyüğü önemli olan her şeye avaz avaz sesi çıkanlar var. fakat, takvimler 26 şubat'ı gösterdiğinde tıpkı 11 temmuzlardaki gibi, ağızları bıçak açmıyor. tam ''o zaman'' 1992'de hocalı için, tam ''o zaman'' 1995'te srebrenitsa için sus pus olan, bir eline patlamış mısır alıp koltuğuna kurulmadığı kalan medeniyetin(!) yaptığı gibi. film gibi.
en azından farkında olalım, halihazırda bilenler de unutmasın adına.
kardeşlerimizle ve acılarıyla birlikte, sorumluları da unutmamak ve unutturmamak adına.
''bir millet, iki devlet.'', lafta ve havada kalmasın diye.
biz, öğrendik ve unutmadık seni hocalı.
