birinin hayatını kaybetmesine üzülmemek mümkün mü?
yitip gitmesine...
ardında onlarca can kırığı bırakmasına...
çocuksa çok üzülürüz...ne olursa olsun saf ve tertemiz bir bedendir göçüp giden...
ya gençse veya yaşlıysa... işte o zaman vicdan muhasebesine gireriz. o insanın hayatımızdaki yeri belirler üzüntünün boyutunu... bize yaşattıkları...
bazen hiç hayatınızda olmayan biri bile olsa çevresindeki insalara yaşattıkları yüzünden "oh iyi olmuş" kelimeleri bile dökülür ağzımızdan...
üzülüp üzülmemek insana yüklediğimiz anlamla ilgili... sonuçta sırf insan olduğu için herkese üzülüp aynı oranda değer verelim ama , "insan" olmanın içeriği biraz daraltılmalı mı ne? **
