bu kişi hemen yargılanmaması gereken, 'aman seninde ota boka için daralıyo anacım' karşılığını sık sık alan hanım teyzelerimizin ta kendisidir.
yıllar önce annemle beraber güne gittiğimizde illaki birinden biri önce sorunlarını anlatır, günün şen şakrak havasını bozar ve insanların cıkcıklayarak
ona hak vermelerini bekler ve sonrasında asıl sözünü ortaya atardı.
o kişide sorunlarından o kadar bunalmış ki kendini acilen güne atmış havası vardır. üzüntü havası insanların ona saygı duyduğunu belli etmeleriyle beraber hemen dağılır. ama bu teyzeler sık sık bu sözü tekrarlayarak gündemi ellerinde tutarlar. herkes eve dağıldığında bak bununda şuyu böyleymiş diye gündeki zaten olaydan haberdar olan kadınlar diğer kadınları arayarak dedikodusunu yaparlar.
bunun bir de annenin yakın arkadaşı olanı vardır ki, yıllarca anneyle beraber iç daralması yaşayıp bunu alışkanlık haline getirirler.
anne eğer bu özelliği kapmışsa ki kimden ilk çıktığı bilinmese de ufacık olayda koyar lafını ortaya,
-ay içim daraldı sus beni sinir etme
-ay içim daraldı kapat şunu kapat
-ay içim daraldı somurtup oturma
ve sonrasında..
-ay içim daraldı
+niye anne?
-(iç çekerek)bilmem daraldı öyleğhh..
+tamam
-kesin kötü bir şey olacak hayra çıksın bariğhh..
+ (???????...)
bu noktadan sonra artık olacağından kesin olarak emin olunan olayın hayra çıkmasını da dileyen iç dünyası daralmış anneciğe cevap verilmez.
genelde de bir şey olmaz ama olduğu zamanı bir kere bile yaşamışsa artık geçende böyleydim bak ne oldu tarzı anıları dinlemeye hazır olmak gerekir.
ay içim daraldı...
