anadolu'nun bağrından kopup binbir zorlukla üniversiteye yerleşen hasan, üniversite hayatına başlamanın heyecanıyla
yeni şehrinde otogara ilk adımını atmıştır ki; yolu nur yüzlü insanlarla çevrilmiştir.
hoşgeldiniz muhterem, yeni eviniz ve talebeleriniz sizi bekliyor.
bavullar hep birlikte yüklenilir, evin yolu tutulur, ekmekler bölüşülür, yatılır.
hasan'ın daha sonraki günlerde gayet inançlı, huzurlu, bol talebeli, bol hayırdualı günleri,haftaları, yılları ve nihayetinde koskoca bir dörtyılı olmuştur. ama ne eline kadın eli değmiştir ne de kafasından geçenleri kendisine sormaya cesaret edebilmiştir. o artık bi etüd abisidir. eğer şanslıysa günün birinde baş abilerden biri olacak eline kadın elleri değecek, gayet yüksek standartta bir hayata kavuşacaktır. ancak yine o soruyu kendisine yöneltemeyecektir. ''ulan adalet bu mu?''
