böyle bir şey vardı. özellikle 80'ler sonu kuşağının, ilk okul döneminin, doğum günleri vazgeçilmeziydi. hatta kızlar bir ellerine; "evet", diğer ellerine ise "hayır" yazıp, dansa davet eden erkeğe gerekli mesajı vermek üzere, avuçları kapalı beklerlerdi. eğer, hayır diyorsa mevz-u bahis hatun kişi, o avcunu yala ifadesini yapmaktan asla çekinmezlerdi. türk kızı işte, anlamaz derdinden garibim türk erkeğinin.* ah ah, ne ihtiraslı aşklar yaşadık o dönemlerde, aşık olduğum kız, mesutcan'ın dansa davetini kabul ederdi, sırf kıskandırmak için beni... durur muyum ben de hiç? ertesi gün, alırdım kalem kutusunu, kaçardım erkekler tuvaletine. vel hasıl-ı kelam, her dansa davet oyunu ise, doğum gününü ahalisinin genel katılımıyla oluşturulan kareografi sonucu, makarena ile biter, ardından evlere gidilirdi. güzel günlerdi ya.
