4-5 gün önce idi. sabah evden çıkmış işe doğru giderken yolda 60 yaşlarında bir amcanın el ettiğini fark ettim. kıyafetlerinden, soğuktan büzüşmüş bir şekilde duruşundan bir ihtiyacı olduğunu düşünerek yanına yanaştım. kapıyı açtı ve arabaya bindi. biner binmez arabanın havalandırmasına ellerini tutarak, arada ellerini ovuşturarak ısınmaya çalışıyordu. hastaneden geldiğini, eşini o sabah kanserden kaybettiğini, hastaneden onu aldığım yere kadar polislerin getirdiğini, maddi durumu olmadığı için köye gidip muhtardan fakirlik kağıdı alacağını, bu şekilde ücret ödemeden defin işlerini halledeceğini anlatıp durdu. arada da bana dua ediyor, onu o soğukta aldığım için minnetini belirtiyordu. onun gideceği yere kadar gitmeyeceğimi fakat yol üstünde bırakabileceğimi söyledim. bir kaç kilometre ilerledikten sonra ana yoldan ayrılmadan petrolde inmek istedi ve inerken son derece utanarak ve mahcup bir şekilde kalan yolu için para istedi. bir miktar verdikten sonra tekrar dualarla indi ve dikiz aynamda kayboldu.
sabah sabah yaptığım iyiliğin verdiği keyif, haz ve gururla işime gittim.
bu gün sabah aynı yerden geçerken aynı adamın yine el ettiğini görüm...
