sıçıp sıvamanın alemi yok, adamlar yapmış olm* dedirten film. bir çok karakteri daha evvel hiç mi hiç görmemiş, tanımamış olmama rağmen sergiledikleri üstün performanstan ötürü 10 üzerinden 8 i rahat veriyorum kendilerine. araya sıkıştırılan aşk üçgeni de truvamsı bir tat vermiş ya, olmasa olmazdı zaten. millet 3 saat mancınık, gürz, havan toplarını mı seyretsin yahu. öhöm.
son sahnelere doğru, sultan mehmetin konstantiniyye halkı ile adeta kucaklaşmasını izlerken siktiri çekmedim değil gerçi. kendi oğlunu kucaklarken tırsan, kardeş katlini mübah sayan, oğlunu öldüren padişahlar görmüş geçirmiş, tam gaz hiyerarşi ile vuku bulmuş bir imparatorluk için hoşgörü oldukça ironik olsa gerek. hele ki ecnebilere? vallahi inanmam!
ilkokul, lise tarih kitaplarının kül yutturan sayfalarından yer yer izler taşısa da, nacizane yorumlarım ağırına gitmesin farukçuğumun. yoksa eli öpülecek adam vesselam.
