bundan on üç yıl kadar önceydi. bir gece yarısı ablam uçakla geleceğini söyledi. karadeniz teknik üniversitesinde öğrenciydi o zamanlar. uçakla gelmeside çok tuhaftı. zira uçak o zamanlar şimdiki gibi nispeten geniş kitlelere hitap eden bir ulaşım aracı değildi. bizde orta halli bir aileydik ve ablam bizim ailede ilk uçağa binen kardeş olacaktı. biz iskenderıunda ikamet eden trabzonlu bir aileydik. ablamın uçağı adanaya inecek, babamda arabayla onu alıp gelecekti.gecenin bir vakti ve uçak. ani bir durumdu bu. hiç beklenmedik bir durum. ailecek merak içindeydik. ne olduğunuda bilmiyor, merak etmekle yetiniyorduk.
babam ablamı getirdi.ablam ağlıyordu. hemde hıçkıra hıçkıra. ablama üstüne gitmeme namına birşey soramıyorduk. neyse salonda anne babamla ablamı yalnız bıraktık. abimle içeri geçtik. neyse ablam sakinleşince salona geri girdik. çok enteresan birşey olmuş o gün. ablamı üniversiteye almamışlar. başörtüsü yüzünden. ablamda şoka uğramış o anda. demiş bari tuvalette çıkaralım başörtüsünü. yok demişler. tuvalete dahi giremezsin. çok sinirlenmiş. okulu bırakmaya karar vermiş o gün. sonraki günlerde okuluna tıpış tıpış geri dönmedi. bıraktı ve bir daha gitmedi.
ablamla bu konu hakkında hiç konuşmadık. konuşamadım. ablam imamhatip mezunu. ben kendimi bildim bileli başörtüsü takardı. ben bile onun başörtüsüz olmasını hayal edemem. neyse. o zaman yaşadığım duygular kelimelerle anlatılacak şeyler değil. yaşanarak anlaşılacak şeylerden. çok ağır geldi bana. ergenlik dönemimin doruk noktasındaydım o zamanlar. çok sinirlenmiştim o zaman buna sebep olanlara. 28 şubat sürecinin simge insanlarına kafayı takmıştım. içten içe sürekli küfrediyordum onlara. önce bu 28 şubat sürecinin acısını biz hissttik, sonrada 2002 mali krizinde tüm türkiye *
şimdi televizyonlarda son darbe, 28 şubat süreci, 4+4+4 gibi haber reklamlarını ve haberleri görünce o zamanlar geldi aklıma. düşündüm kendi kendime, niye böyle şeylere sevinmiyorsun diye. artık herşey onlara tam bir kapak olarak gelişmekte. sonra o zamanlar kin ve nefret duyduğum kişiler geldi aklıma. hiçbirisi ve o zamanki hiçbirşey artık s.kimde değil. zaman herşeyin ilacı. atalarımız gene doğrusunu söylemişler.
