Önce bayanlar diyerek sözlerime başlamak istiyorum. "Türk kızları şöyle, Türk kızları böyle" diye kötüleyecek değilim. Bu ülkede kız olmak zor bir durum olduğunu düşünüyorum. Namusu, özellikle sadakati bacak arasında arayan bir toplumuz. bunu böyle şartlandık, bunu böyle adet olarak benimsedik. Sizin yaşadığınız şehirlerde kız ile erkek arkadaş olabilir ama bugün türkiye'nin %60'ında böyle bir kaide yok. sırf erkekle konuştuğu için öldürülen genç kızlarımız var. ben iş gereği az gelişmiş bir şehire gittiğim zaman bey amca "kızım sen içeriye gir" diye sesleniyorsa ben suçu o kızda bulmam arkadaş.
Bunlar klasik şeyler, geçiyorum. Ben büyükşehirdeki kezbanlara gelmek istiyorum. o "lahmacun kokusu, domates kabuğu" esprileri herkes için geçerli değil ama deneyimlerimden mütevellit bakımsız kezban türk kızı diye bir gerçek var. bir kızın koltukaltında hacı sakalı gibi kıl varsa "auuugghh bana kezban dedi" diye itiraz etmesin, etmemeli de arkadaş. bir erkekten daha fazla kıçında kıl barındırıyorsa hepten sussun.
ayrıca bizim türk kızlarında genetik olarak trip atma çabası var ki bu da apayrı bir konu. "ben istersem giderim ama gidene kal dememek sevgisizliği gösterir" gibi salakça bir olay var. eminim ki bunu yaşayan bir sürü haydar kardeşim de vardır. nasıl bir açıklaması olabilir bunun? "gidene kal dememek sevgisizlik göstergesidir?" gitmek mi daha anlamlı da gidene kal dememek anlamsızlık ve sevgisizlik örneği oluyor, çok büyük muamma. ayrıca buna benzer tripler.
sizin hakkınızda ne desem ne kendimi, ne ülkeyi, ne de dünyayı kurtarabilirim. bizim dünya üzerinde bir örneğimiz daha yok. sadece tek söylemek istediğim kezbanları kezban yapan biziz. ötesi var mı amınakoyayım? sen evlenesiye kadar elini sikmeye mahkumsun arkadaşım, bunu hakediyorsun.
