var olanla yetinmek gibi bir derdi olmayan insanoğlu, bu inancında farklılaştırılmasında önayaklık etmiştir. totemcilik çevrede olup bitenlere anlam yetiştirmekte zorlanınca, ölmüş birey ruhlarının dolangıını düşünmeğe başladı. bu bir takım ruhlar beraberinde animizmi getirdi. animizm çürüyüp gitmeyi yok sayar. bu bağlamda metapşişik öğelerle içli dışlı olması hasebinden, büyücülük uğraşısının da, miladıdır. beşeriyet tarihinin rastladığı ikinci dindir.
ilk varyantlarında, fetişizm kavramı da, animist öğretiyi tanımlamada kullanıldı. bu sözü, zencilerin parapiskolojik objelerine göz gezdiren, portekizli leventler, kendi dillerindeki "feitiçio" sözcüğünden esinlenerek elde ettiler.
